معجزه علمی قرآن - جاذبه عمودی!!!

قانون جاذبه عمومی دربین همه کرات آسمانی برقرار است، تا آنجا که اگر این قانون (جاذبه) و نیروی گریزاز مرکز(دافعه) در بین سیارات حکم فرما نبود، در نظم عالم اختلال ایجاد میشد و کرات آسمانی با یکدیگر برخورد وحشتناکی داشتند که برای انسان خاکی حتی تصورش نیز هراس انگیز و دلهره آور است.

نخستین کسی که به نیروی جاذبه پی برد اسحاق نیوتون  یکی از بزرگ ترین دانشمندان قرن هفدهم میلادی بود.

اما آنچه بیشتر در کتاب های علمی درباره وی مشهور است، داستان زیر درخت نشستن او و جداشدن سیبی از درخت و بعد از آن جلب توجه او به این حادثه است که موجب کشف نیروی جاذبه شد ؛کشفی که هنوز بعد از گذشت چند قرن به به عنوان یکی از بزر کشفیات زمین به شمار میرود.

ولی برای خواننده عزیز بسی شگفت آور خواهد بود اگر بگوییم هزار و چهار صد سال پیش، پیش از نیوتون قران کریم پرده از روی این معمای بزرگ علمی برداشته و در ایاتی چند به وجود جاذبه در تمامی کرات و کهکشان های عالم اشاره نموده است که از جمله این آیات ،آیه 2  سوره رعدٍ است  که می فرماید:

الله الَّذی رَفَعَ السَّماواتِ بِغَیِر عَمَدٍ تََرونَها...                                                                           

 خدای شما خدایی است که اسمان ها را ستون های نامرئی برافراشت...                                                                                   

و در آیه 10 سوره لقمان می فرماید:                                                                                                                                                                                                                                                     خََلقَ السَّمواتِ بِغَیِرعَمَدٍ َتَرونَها...                                                                                       

 خدا کسی است که اسمان ها را بدون ستونی که شما ببینیدآفرید...                                                                                   

فاصله گرفتن سیارات معجزه عظیم قرآن:

۱ـــ زمین و سیارات در ابتدا به هم متصل بوده اند، بعد از هم باز کرده شده و بلند کرده شده اند.

2ـــ میان سیارات ستونهای نامرئی وجود دار

۳ـــ میان سیارات تعادل وجود داد.

*زمین و سیارات در ابتدا به هم متصل بوده اند و بعد از هم باز کرده شده و بلند کرده شده اند:                                                            

چنانکه پیش از این آمد خورشید و سایر سیارات منظومه شمسی در ابتدا در کـنـار هـم شکـل گرفته بوده اند  و بعدها از هم فاصله گرفته اند. علت اینکه قرآن دور شدن آنها را "بلند کردنِ" آنها توصیف نموده  این است که بالای ما قـرار دارنـد و دور شـدن آنها نسبت به ما حالتِ "بلند شدن و بالا رفـتنِ آنها"  دارد.

: میان سیارات ستونهای نامرئی وجود دارد*

سیارات منظومه شمسی با نیروی جاذبه که انسان آنرا بصورت ستونهای از موج تصور می کند و به شکـل سـتـون آنـرا رسم می کند با هم نگـهـداشته شده اند .                                                                                                                                                                                                                                                             

 
*میان سیارات تعادل وجود دارد:                                                                                                                                                                                                                                         

عـلـتِ کشیده نشدن سیارات بطرف همدیگر و یا هل ندادن همدیگر وجود نیروی جذب و دفع متعادل میان آنها است. مثلاً خورشید زمین را بـطرف خود می کشد و زمین در حرکت خود دور خورشید که رو به دور شدن از از خورشـیـد است خود را از خورشید دفع می کند (که به آن نیروی گریز از مرکز گفته می شود). نیروی کشش خورشید و دفع زمین به یک اندازه است، به این خاطر نه خورشید می تواند زمین را بطرف خود بکشد و نه زمین از مدار خود دور خورشید خارج شده و به بیرون از منظومه شمسی برود.