چقدر زود دیر میشود .

               بی گمان روزهای زود گذر عمر بزرگترین سرمایه ی ما انسانها  

                                  برای رسیدن به سعادت جاودان است.

یــــــکــــســــــال گـــــــــذشــــــــت...  

یـ ـــــــکی بود یکی نبود..غیر از خدا هیچ کی نبود.

کـ ـــــــنکور را دادیم ..خدایا من فقط مهندسی میخواهم ...امیدوارم جای خوبی قبول بشم.

سـ ـــــــلام خوبی؟ میگن جواب کنکوراومده بروببین – جدی؟؟.....بلــــــه دانشگاه علامه فیض

ا ــــــــمروز..اولین روز ازشروع دانشجویی مون و اولین جلسه ایست که کارگاه داریم ..روزی که هیچ وقت فراموش نخواهیم کرد.

لـ ــــــحظات نابی که برایمان گذشت و به خاطره تبدیل شد.کلاس نقشه کشی و(قلم ها غلاف نگاه ها خلاف) ... معارف و (خندیدن های سرکلاس) فیزیک و (اسپری وصحبت های آخرین روزش ) کارگاه و( حرف های قلمبه سلمبه استاد ) معادلات و ( خمیازه های سر کلاس) آمار و ( حکمت های نهج البلاغه و شلوغی کلاس..!!!!!!!) سلف و خوابگاه و سایت... نرسیدن به سرویس و بیرون رفتن با بچه ها و کل کل و... !

گـ ـــــــذشتیم از اردویی که مجوزش را ندادند اما ... ! وشاید چیزی بود که همه دوست داشتیم اتفاق بیفتد و میتوانست برای اولین بار بچه های کلاس را به خوبی دور هم جمع کند.

ذ ــــــهنیتی که  بچه ها اول ترم1 از همدیگه داشتن و اکنون که اخرترم2 است...

شـ ــــــاید شما هم مثل من باورتان نمیشود که دانشجو بوده اید و دو ترم از این دوران همیشه به یادماندنی را گذراندید... مثل چشم به هم زدن بود.

تـ ــــــمام شد – یک سال به همین زودی گذشت و تنها خاطرات تلخ و شیرینی برایمان باقی ماند که هیچ وقت قابل تکرار نخواهند بود و تجربیات خاصی که طور دیگری  کسب نمیشد.

احساس شما در این یک سالی که گذشت چگونه بود ؟ 

به امید پایداری در دوستی ها و موفقیت در تحصیل برای همه همکلاسی های عزیز...