قلب سوخته آسمان

در این آسمان پر ستاره ، یکی از ستاره ها در آسمان نیست. سپیده می آید اما خبری از رنگ آبی آسمان نیست. خورشید در قلب آسمان نشسته و میسوزاند قلبش را چه بی رحمانه میسوزاند قلب آسمان را . غروب که می آید ما قلب سوخته ی آسمان را میبینیم می بینیم که آسمان دیگر آبی نیست ، سرتاسر سرخ است و دلگیر دلتنگ فردا نیستم ، فردا که میرسد دلتنگیهایم بیشتر میشود. حال آسمان خوب نیست ، دیگر غروب برایم زیبا نیست ، دلم برای آسمان میسوزد، آسمان هم دلش برایم سوخته و باز در غم من نشسته است. شعری بدون قافیه ، تشبیه نمیکنم خورشید را به قلب آسمان ، زیرا خورشید قلب آسمان است ، ماهی که شبها در آسمان می آید بهانه است. بهانه ای برای تسکین دلها ، برای اینکه دلی برای آسمان نسوزد ، یک بار هم آسمان را مهتابی ببینیم و چشمی به حالش نگرید. در آین آسمان بی ستاره ، یکی از ستاره ها در آسمان مانده ، ستاره ها همه خوابند، اما این ستاره به عشق دیدن آسمان بیدار مانده.