زندگی قفس است
قفسی بزرگ که ماهمه درآن هستیم
قفسی که بااین همه بزرگی گاهی اوقات آن قدر کوچک است که نمی توان نفس کشید
در این فقس به ظاهر بزرگ ولی کوچک هر کی به سویی میرود
یکی به سوی آسایش یکی بسوی آرامش
یکی به سویی ثروت یکی به سوی رویش
یکی به سوی ظلمت یکی به سوی دوری از ظلمت
همه در این قفس به سویی میروند
در این قفس بزرگ گروهی هم به سوی عشق می روند
آنان که به سوی عشق می روند چیزی جز عشق از خالق طلب نمی کنند
آنان که به سوی عشق می روند همیشه نگرانند
نگران از دست دادن معشوق خود هستند
آنان که عاشق معشوق خودهسنتد
همیشه شاکر خدای خود هستند
در این قفس به ظاهر بزرگ همه دوست دارند در این دنیای به ظاهر بزرگ بمانند
ولی آنان که عاشق هسیتند به این دنیا دل نمی بندند
آنانی که عاشق هستند فقط به دنبال معشوق خود هستند
آفرین........
حالا تو دل به معشوق بستی یا دل ب این دنیا......؟؟؟
شما مگه فضوولی؟!
فقط یک بار به دنیا می آیی ..
فقط یکبار خداوند زندگی را به تو هدیه میکند ..
اما در سرایی دیگر همواره خواهی بود..
اگر این فرصت یکباره را از دست دهی..
چه خواهی کرد؟!
و اما گر چه یکبار به دنیا می ایی..
اما یادت باشد که هر صبح تولدی دوباره است..
تولدی از خود و به دست خود..
هرکس فقط یکبار زندگی میکند,لحظه های امروز خاطرات فردا خواهند شد.خوب یا بد از همه لحظه ها لذت ببرید چون هدیه زندگی خود زندگی است.
نه اما همشهری که هستیم........
از این لحاظ آره حق با توس
.........