چرا غمگین و افسرده؟!!

سلام

سعیم اینه که کم کم از کپی کنندگی محض دربیام و یه مقداری خودم بنویسم. از جمله تجربیات و سوابق نویسندگیم هم نویسندگی انشا در دوران ابتدایی راهنمایی بوده!! در واقع تجربه خاصی از نویسندگی ندارم، بنابراین خوشحال میشم ایراد هام رو در این زمینه مورد نقد قرار بدید.

چیزی که مدتیه نظرمو جلب کرده اینه که داره افسردگی و غم و عاشقی،کلاس و پرستیژ تلقی میشه! چیزی که قدیما بعنوان رسوایی ازش یاد میشد الان شده کلاس! حالا کاری به عشق و عاشقی ندارم.

ولی چرا غم؟؟!! چرا نباید خوش بود؟؟! مگه چقدر قراره عمر کنیم!

حتما میگید خوشی و شادی وقتی هست که دلیلش باشه، وقتی همه چی روبراه باشه.

ولی چرا برای شاد بودن دنبال دلیل میگردیم ولی برای شاد نبودن دلیل نمیخوایم؟! درحالیکه ناراحتی دلیل میخواد نه شادی.

آره شاد بودن دل خوش میخواد که این دل خوش با یاد خدا و تلاش بدست میاد. اینکه مطمئن باشیم امروز طوری کار میکنیم که آینده پشمون نخواهیم شد. 3 دلیل دیگه شاد بودن که خودم خیلی بهش اعتقاد دارم:

1) اعتماد بنفس....2) اعتماد بنفس.... 3) اعتماد بنفس.

وقتی اعتماد بنفس داریم آرامش داریم، به خودمون اطمینان داریم و اثر این انرژی مثبت باعث میشه طرف مقابلمون هم ما رو انسان موفق و بالتبع قابل احترامی بدونه. ضمن اینکه در خود انسان هم یه اطمینان خاطری بوجود میاد.

دلیل افسردگی هامون اینه که چیزی در وجودمون پیدا نکردیم که بهش افتخار کنیم. اسممون هست مهندس ولی خودمونم میدونیم چیزی تو کاسمون نیس. از دبیرستان اونچه از دانشگاه بهمون گفتن فقط کلاسای مختلطش بوده(!!) نه دانش و دانش اندوزی. پس دیگه چه توقعی داریم.

پس برای آموختن و پیشرفت و شاد بودن منتظر فرج نباشیم که فرج میتونه هر ثانیه ای از زندگیمون باشه.

ﮔﻔﺖ: این روزا ﺑﯽ ﻣﻦ

ﭼﯽ

ﻣﯿــــــــﮑﺸﯽ ؟!!!

ﮔﻔﺘﻢ دو سیب !!!
میخام سر به تنت
نباشه ،ﻭﺍﻟـــــــــــــــــــــﺎﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍﺍ
ﻓﮏ ﮐﺮﺩﻩ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﻣﯿﻤﯿﺮم!!