ولادت امام زمان(ع) مبارک باد

ای منتظران گنج نهان می آید

آرامش جان عاشقان می آید

بر بام سحر طلایه داران ظهور

گفتند که صاحب الزمان می آید

ولادت امام زمان(ع) مبارک باد

میلاد اباالفضل(ع)، ماهتاب شب های غریبی حسین(ع) و اسوه باشکوه جانبازی مبارک باد

 

هر گل خوشبو که گل یاس نیست                                                                         

    هر چه تلألو کند الماس نیست                              

                                ماه زیاد است و برادر بسی                    

                                                      هیچ یکی حضرت عبـاس نیست          

عباس(ع) آمد تا برادری را معنا کند، وفا را شرح دهد، ایثار را الگو باشد

شجاعت را تفسیر کند و دلاوری را مصداقی والا گردد.

میلاد حضرت عباس(ع) مبارک باد

ولادت با سعادت امام حسین (ع) گرامی باد

خوش آن کسـی که بُوَد در جهان، غلام حسین	خوش آن لبی که شـود آشنا به نام حسین
خوش آن سری که در او هست شوق دیدارش	خوش آن دلی که نشیند در او کلام حسین

حضرت امام حسین (ع) فرموده‌اند:

عده‌ای از روی طمع عبادت خدا می‌کنند، این عبادت سوداگران است؛ و جمعی از ترس، بندگی خدا می‌کنند، این عبادت بردگان است؛ و برخی به انگیزه شکر، خدا را عبادت می‌کنند، این عبادت آزادمردان و بهترین عبادت‌هاست. (بحارالانوار، ج 78، ص 117)

وقتی همهمه فرشتگان، سکوت هفت آسمان را به هم می‌ریزد...

وقتی آن همه ستاره به میهمانی چشمان حبیب خدا رفته‌اند...

وقتی ماه برای آمدنش این پا و آن پا می‌کند و خورشید، مبهوتِ هیبت ستاره‌ای در زمین می‌ماند...

وقتی آیه تطهیر برای جاری شدن بی‌تابی می‌کند و عطر گل‌های تکبیر در هوا بیداد؛ یعنی که احسن‌الخالقین، تمام جلوه‌های آسمانی را در کالبد زمینی گنجانده است؛ یعنی که روحی بزرگ و آیه‌ای مقدس را در لفافی از جنس بشر پیچیده است.

او کیست جز حسین(ع) که محفل آل کسا را با قدم‌های سرخش رونق می‌دهد؟ او کیست جز خامس آل عبا، که فوجی از ملایک را به شوق دیدارش از عرش به فرش می‌کشاند؟

سرور جوانان بهشت آمده است. زمین حق دارد برای در آغوش گرفتن رکنی از بهشت، دستانش بلرزد و پاهایش سُست شود. چه کسی در بزرگی نسب به قدر و پایه حسین(ع) خواهد رسید؟ نسبش را باید در عطر جان‌فزای رسول‌الله بجویی؛ نسبش را باید در جنس لطیف یاس جست‌وجو کنی. نسب حسین به پایه‌های کعبه می‌رسد؛ به علی!

رواست که تن‌پوشش، پرنیان پر جبرئیل باشد و کامش را از شیره جان رسول برگیرند. رواست که شفاعت قدومش، فرشته مطرود عرش (یعنی فطرس) را مقرب درگاه سازد تا از شوق این شرافت، بر جماعت فرشتگان فخر فروشد.

تمام ذرات هستی در گوشه گوشه‌ی کائنات به وجد آمده‏اند تا بگویند:

السلام علیک، یا ابا عبدالله...

فاطره ذبیح‌زاده

حضرت امام حسین (ع) می‌فرمایند:

هر کس حق بندگی خدا را به جای آورد، خداوند بیش از آنچه آرزو داشته و بیش از حد کفایتش، به او عطا خواهد فرمود. (بحارالانوار، ج 71، ص 184)